تاثیر دو روش ارزشیابی عینی ساختار یافته مهارتهای عملی (osats) و روش سنتی بر میزان رضایت دانشجویان و ارزیابان

زمینه و هدف: ارزیابی دقیق و عینی صلاحیت بالینی و حرفه ای، یکی از مهم ترین ابعاد آموزش بالینی دانشجویان گروه پزشکی است. آزمون عینی ساختار یافته مهارت های عملی، طیف وسیعی از مهارت های فنی و اساسی را در موقعیت های تجربی ارزیابی می کند. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر به به کارگیری آزمون عینی ساختار یافته مهارتهای عملیosats)objective structured assessment of technical skills])[ و روش ارزیابی سنتی بر میزان رضایت دانشجویان و ارزیابان در دانشگاه علوم پزشکی گناباد انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه ی مداخله ای است. واحدهای مورد پژوهش 45 دانشجوی پرستاری و فوریت های پزشکی بودند که واحد اصول و فنون عملی را اخذ کرده و غیبت بیش از حد مجاز نداشتند و هر دو روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی و سنتی در ارزیابی آن ها مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته و چک لیست جمع آوری شد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط 10 تن از اساتید مجرب مورد ارزیابی قرار گرفت و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 80 درصدتایید شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوج و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین نمره ی رضایت مندی دانشجویان از روش osats (3/74) بیشتر از روش سنتی(7/49) است و این تفاوت از نظر آماری معنا دار بود(0001/0.(p<هم چنین میزان رضایتمندی ارزیابان نیز از روش osats (3/76)بیشتر از روش سنتی(5/35)بود( 0001/0. (p<. 3/93 درصد دانشجویان موافق ادامه ارزشیابی به روش osatsدر ترم های آینده هستند. نتیجه گیری: ارزشیابی ساختارمند عینی مهارت های عملی بیش از روش سنتی سبب رضایت دانشجویان می شود. مدرسین نیز نسبت به این نوع ارزشیابی دیدگاه مثبتی دارند.